تولید بانداژ از کیتوزان سولفاته؛محصولی زیست‌سازگار و ضد باکتری
به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی، ، ساختار و عملکرد پوست می‌تواند بر اثر بریدگی، خراش، سوختگی، برش‌های جراحی و بیماری‌هایی مانند دیابت دچار اختلال شود. بهبود زخم فرایندی پیچیده و پیوسته است که در نتیجه تعامل میان بافت‌ها یا سلول‌های پیوند شده، عوامل رشد، سیتوکین‌ها (پروتئین‌هایی که به وسیله سلول‌ها ترشح شده و پیامی را به دیگر سلول‌ها منتقل می‌کنند) و ماتریکس خارج سلولی اتفاق می‌افتد.
محصولات مختلفی از جمله پمادها، فوم‌ها و ژل‌ها برای پانسمان و تسهیل بهبود زخم، توسعه یافته‌اند تا بهبود انواع متفاوت ضایعات پوستی را با افزایش اثر عامل مؤثر بر بهبود آن، تسهیل کنند.
زخم‌های مزمن، زخم‌هایی هستند که به طور طبیعی بهبود نمی‌یابند و فشار زیادی بر فرد مبتلا و سیستم درمان وارد می‌کنند. این زخم‌ها به دلیل پیشرفت ناهنجاری‌ها یا عدم کارکرد صحیح عوامل رشد کلیدی ایجاد می‌شوند. تلاش‌های زیادی برای تسهیل بهبود این زخم ها صورت گرفته است.
کیتوزان یک پلی ساکارید است که از دیواره سلولی قارچ‌ها یا اسکلت خارجی جانوران دریایی مانند خرچنگ استخراج می‌شود و کاربردهای درمانی مانند کاهش کلسترول و کمک به بهبود زخم دارد.
با هدف تولید یک بانداژ کارآمد از کیتوزان، دکتر حسین بهاروند، دکتر حامد دائمی، فاضل صحرانشین سامانی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی و شرکت شیمیایی ژرف اندیشان فناور زیست بسپار، طی پژوهشی به تولید مشتق قابل انحلال در آبی از کیتوزان پرداختند که ویژگی‌های زیستی اصلی این ماده را حفظ کند.
بدین منظور ساختاری از سولفات کیتوزان تولید شد که ظرفیت اتصال و خصوصیات آنتی باکتریالی کیتوزان را حفظ می کرد. در ادامه هیدروژلی از این محصول ساخته شد که می‌توانست به صورت بانداژ استفاده شود.
نتایج به‌دست‌آمده نشان داد، بانداژ ساخته‌شده با حفظ زیست سازگاری کیتوزان، خاصیت آنتی باکتریالی نیز دارد. علاوه بر این، وجود گروه سولفات باعث بهبود خاصیت ضد انعقادی محصول تولیدی شده بود. بررسی‌های آزمایشگاهی و آزمایش به کمک موجود زنده نشان داد، بانداژ تولیدشده نسبت به کیتوزان توان بیشتری در مهار سایتوکین‌های ضد التهابی دارد. استفاده از این بانداژ نسبت به کیتوزان باعث افزایش معنی‌دار تعداد ماکروفاژها با شکل ظاهری M2 (شکلی از ماکروفاژها که ضد التهابی و بهبود دهنده است) می‌شود.
به گزارش ایسنا، نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Biomaterials Advance به چاپ رسیده است، همچنین نشان داد، بانداژ تولیدشده در مقایسه با بانداژ کیتوزان، رگزایی و بازتولید سلول‌های اپیتلیالی را در بازه زمانی سی روزه بهبود می‌بخشد.